her insanın kendine sorması gereken ikinci soru. ilki tanrı var mı sorudur. ilk soruya yanıtınız olumsuzsa zaten ikinci soruya gerek yoktur. yok, yanıt olumluysa o zaman bu soru ortaya çıkar.
din denen şey kafanıza göre "bunlara inanıyorum, bunlara inanmıyorum" diyebileceğiniz bir şey değildir. ya tümüyle inanır ya da tümüyle reddedersiniz. bir dinin bir kuralını kabûl etmeniz siz o dine bağlı kılmaz ama bir kuralınız kabûl etmemeniz sizi o dinden çıkartır.
örneğin eski ahit'te bir ton kural var. yok efendim iki farklı renk iplikten üretilen giysiler giymemekten tutun da domuz derisine çıplak elle domuz derisine dokunmamak... eski ahit'e bağlı olduğunuzu söyleyip de bu kuralları kabûl etmezlik edemezsiniz. ama domuz derisine dokunmak istememeniz sizi eski ahit'e inanır kılmaz.
hâl böyleyken kölelik karşıtıysanız müslüman olamazsınız çünkü islam'da kölelik diye bir kurum vardır. cariye diye bir şey de vardır. aynı biçimde, çok eşlilik karşıtıysanız gene müslüman olamazsınız çünkü o kuran ı kerim içinde bulunan bir şeydir. ya da irtidad konusunda "canım kendi bilir" gibi bir yorumunuz da varsa sizden müslüman olmaz. mürtedlerin görüldükleri yerde boyunlarının vurulmasını emreden kutsal kitabınız.
kezâ hristiyan olup da dünyanın 5000 yıldan daha yaşlı olduğunu da iddia edemezsiniz.
haaa, diyelim ki bu din size göre değil. e çıkın! din ırk gibi değildir ki değiştirilemez olsun. çıktığınız her din size mürted diyecek ama girdiğiniz her din de "doğru yolu buldu" diyecek. hatta islam size göreyse türk televizyonlarına haber bile olabilirsiniz.
din tüm benliğinizle benimseyebileceğiniz yapıdır. bunlar kafama yattı, bunlar yatmadı diyerek inanacağınız tek şey kendi öznel inancınız olur ancak.
