başlık için uzun süre düşünmeye fırsatım olmadı, aldığım ilaçlardan mı üzüntüden mi bilmiyorum ama net düşünemiyorum , kısmi bir hayal dünyası bu aralar benim ki...
yazarların bir çoğu arkadaşları ve ailesi ile yeni yıl için şimdiden eğlenmeye başladı bol alkol dans müzik falan.evde olanlarda tv ye bakıp amann işte diyordur.
yaklaşık 15 gün gün önce bende onu planlıyordum. annem rahatsız ama doktor psikolojik dedi haplarını alsın sorun yok, o yüzden benden arkadaşlarım ile bir şeyler yapardım belki.
ama geçen hafta salı yani 23.12.2014 de değişti bütün planlarım. yeni yıl planları yaparken bu yeni yılın bana yeni mi olacağından emin değilim.size yeni mi? yeni şeyler olacağına inanıyor musunuz? güzel şeyler? şu noktada ben pek emin değilim.
korkuyorum hemde deli gibi bir korku, ayrıca sükunetimden de korkuyorum.insan bu durumlarda sakin olabilir mi? insan her şey iyi olacak gibi emin hissedebilir mi? ya olmazsa diye düşünmez mi?
annemin hastalığı psikolojik değilmiş.
nalet kansermiş..
anlamamışlar...bizde anlamadık,aklımıza gelmedi.
salı gününden beri yoğun bakımda annem.dün akciğerine boru yerleştirdiler.bugünde kalbine.
dünkü basit bir şey diye düşündü annem, bende.
ama bugün ameliyathaneye girerken annemin gözlerinde korkuyu gördüm ben.canının derdine düştüğünü gördüm.heh işte o zamandan beri yeni yıl bana yeni şey getirecek mi emin değilim.
doktoru uyutup kalbi ile ciğeri arasında bir boşluk açmamız gerekli ama riskli dedi.o an nasıl aklıma geldi nasıl beynim işlevini yerine getirdi bilmiyorum,solunumu sorunlu nasıl uyanacak ya uyanamazsa biraz ertelesek...dedim, başladım ağlamaya...doktor geçici olarak kalbine lokal anestezi ile tüp takalım riski azaltmış oluruz, kontrol ederiz ama çözüm olmazsa haftaya uyutup ameliyata almak zorunda kalırız dedi. annem ameliyathaneden çıktı belli yüzünden ağrısı var...canı acıyor benim kuzumun. yüzü bembeyaz. üşüdüm dedi.dudakları kurumuş.çok zordu çok zor dedi...
işte o an Allahım dedim yardımcısı ol annemin, ya da onun ağrısını ver bana. ben çekerim.
onun canı acıyor benim ruhum.
yanına girdiğimde hala çok zordu çok, neden uyutmadılar dedi, kalbin ve bedenin zayıf diyemedim, basit bir işlem doktor gerek duymadı dedim.ben istemedim anne, canının yanmasına razı oldum, ölürsün diye korktum diyemedim.şimdi onun acısını teee en içimde ruhumda kalbimde hissediyorum. keske benim canım yansaydı da anneciğimin canı acımasaydı.
onkolojiden kontrole gelen doktordan duymuş. kendi doktoruna; kemoterapi ne diye sordum doktor kötü bir şey değil dedi, kemoterapi kötü mü dedi. doktoru da hayır ilaçların vucüduna daha iyi yayılmasını sağlayacak dedi.benim annem kemoterapiyi bilmiyor ama kanser ile savaşacak.... saat 22:07 şu an.annem 2015 i görecek mi ? 2015 sen anneme sağlık getirecek misin? yeni yıl bana yeni olacak mısın?
yalvarırım 2015 bize iyi gelsin. yeni yıl bize yepyeni olsun.anneciğime ve bize sağlık versin.
