"viktorianischen zeitalter"
son bakış denilen bu fotoğraflarda çoçukların fazlaca görüldü melenkoli ve acı fotoğraflarıdır. ölülerin canlılarla birlikte canlı gibi poz verildiği bu fotoğraflar kim ölü! küm canlı! pek ayırt edilmemektedir.
özellikle gözlerin yeniden boyanması düşüncesi korku fimlerini akla getirir.
günümüzde daha modern hale gelmiş aile bireylerin isteği doğrultusunda cenaze törenlerinde ayinden önce çekilmektedir.
en azından ölünün orasını burasını bağlama geleneği bitmiş sade bir hale gelmiştir.
kendime yapılmasını asla istemediğim bu uygulamadan ölüler ne kadar memnundur kim bilir!
potre yaptirmak pahali oldugundan her, insanin buna bütçesi yetmediğinden "viktorianischen zeitalter"
dokuz yüzlü yıllarda, fotagrafin daha ucuz ve kaliteli olmasindan kisa sürede teslim edilmesinden sebeple seçimlerini fotoğraftan yana yapmışlardır.
aile ressamlığı ve aile bireylerinin potrelerin yaygın yapıldiğı bu dönemin koşulları dönem şartları ile düşünülüp değerlendirilmelidir.
bu dönemin şartlarında, çoçuk ölümlerinin fazlalığı ve ailelerin
potrelerini yaptıramadıkları çoçuklarına öldükten sonra "mimento mori" son bakış ya da ağlayan fotağraflar denilen bu fotağrafları çektirmişlerdir.
ölümden sonra kalan canlı bir hatıra isteği, aile bireyleri ile yada tek olarak ölmemiş canlı gibi poz verdirilmiştir.
bunun en kötü yanı ölünün yanında kardeşlerine veya aile bireylerine ölü canlı gibi ölü ile birlikte poz verdirilmesidir.!!
ayakta kimi zaman oturarak ve yatar vaziyette poz verdirilmiştir.
gözlerin açılarak yada sonradan "göz kapağına göz boyanarak" yapılmış yanaklarsa pembeleştırilmiştir.
geçen zamanla popilerliğini yitirmiş tabulaşmış itici görülmekle beraber bazı fotağraf sanatçıları misalen
" joel peter witkin"
post mortem potoğraf sergiliyerek tekrar gündeme getirilmiş desteklemiştir.
ortadoks kiliselerinde günümüzde devam etmektedir. belirli çevrelerde dinsizler arasında yagınlaşmış ve bunların son örnekleride burda görülmektedir.
