zor. her anne mukemmel karakterde olmuyor. onlarda insan. mucizevi yaratiklar degiller. ben kendi annemden ornek verecek olursam , agzinda bakla islanmaz ve beni utandiracak her turlu sirri ortamda bende varken sulaleye anlatip topluca benle dalga gecerler. iste serefsizlik bu mesela. o an nefret ederim. ama alistim hic bir sir vermiyorum. veya ev ortaminda gayet cazgirken disarda samimi olmadigi bir insanla konusurken tam bir bilge abidesi olmasi , fok baligi gibi konusmasi , elini agzina goturup durmasi suratina gecirme istegi uyandiriyor bende. iletisim kopuklugu hatsafhada zaten o her halti sulaleye ispitlemesinden oturu. bu yuzden asla ozlemedim annemi. o kadarda taslanacak bir durum degildir yani.
