Artik kendime katlanamiyorum, hic bir ise yaramayan, hicbir zorluga katlanamayan, hakkini savunamayan, her haksizlik durumunda kendine degisiklik savunma mekanizmalari gelistiren biriyim, hala nasil biri olacagima karar veremedim, herkese ayri bir kisiymis gibi davraniyorum, yetistirilme tarzimdan dolayi ezik ve silik biriyim, bunun aksine hala kendimin bile anlayamadigim bir tarz narsizm icindeyim, insanlarla iliskilerimi, haklarimi savunamdigim ve ezilmekten korktugum icin bir seviyede tutuyorum, insanlarin bana duydugu saygiyi cok igreti buluyorum, aynaya baktigimda cok farkli birini goruyorum, bunun disinda kimseye bir zararim dokunmuyor, kimseye bir yanlis yapmadim, ruh halim cok degisken, anlar icinde cok farkli dusunmeye basliyorum, , vaat ettiklerimle yapacaklarim arasinda daglar kadar fark var, kendimden baska herkese saygim var, kendimden baska herkese faydam dokunuyor, oldukca sıkıcı biriyim, eglenceli bi konudaki dusuncelerim 1-2 kelimeyi gecemez, surekli kendimi elestiriyorum, insanin kendine itiraf edemedigi seyler var , diger insanlardan farkli olarak bunlari yapabiliyorum sanirim tabi bunun hicbir faydasi yok , iyi olmaktan cok sıkıldım, korkak olmaktan cok sıkıldım, disardan gorunusumle ic dunyam cok farrkli, artik katlanamiyorum, daha basit biri olmak isterdim keske normal biri olabilseydim.