Aklıma hindistan'da ağaç kavuğunda hareketsizce duran çocuk geldi. Çömelip gözleri kapalı bir biçimde ağaç kökündeki oyuğun içine sırtını dayayıp hareket etmeden iki üç gün gibi bir süre zarfında yemeden içmeden sanki ağaçtan besleniyormuş gibi duruyordu. Her fırsatta evden kaçıyor bu işleme devam ediyordu. Sonunda o ağaç mezarı oldu. Şimdilerde bu ağaç hindistanlılar tarafından çocuğun anısına ziyaret edilerek Çiçek vb hediyelerle ziyaret ediliyor.
