fiziksel görünüşten kaynaklı hoşlantı ya da libido patlaması değildir, olmamalıdır. bunlar insanda geçici illüzyonlar oluşturduğu için tehlikelidir ve çok feci yanıltıcıdır.
bana göre aşkın temelinde barış, dostluk ve hoşgörü vardır. iyi geçinemeyecek, her konuda destek olamayacak, farklılıklara saygı duyamayacak, hataları kabullenemeyecek ve/veya affedemeyecek bir insanla yaşanan aşk er ya da geç biter. ancak birlikte hayatı paylaşmaktan, kişisel eksiklikleri tamamlamasından memnuniyet duyulacak ve "insanlık hali" diyerek katı davranışlardan uzak duracak bir insanla aşk yaşamak elbette ki daha sağlıklıdır. o insan sizi fiziksel görünüşünüz ya da mal varlığınız için değil, ruhsal ihtiyaçlarını karşılamayı ve sorunlarına farklı açılardan bakarak akılcı çözümler üretmeyi bilen bir kişiliğiniz olduğu için seviyorsa işte o zaman gerçek aşk başlar. bu gerçekleştiği zaman zaten aşık olduğunuz insanın fiziksel görünüşünden de zamanla hoşlanmaya başlarsınız. işte bu yüzden ben bir insanın ilk önce fiziksel görünüşüne değil, kişiliğine aşık olurum. bu tür bir aşkta cinsellik ilişkinin merkezinde değil, ancak çevresinde olabilir. zaten bu da aşık olunan insanın yalnızca "cinsel meta" olarak görülmesini engeller ve böylece yaşanan ilişkiyi sağlıklılaştırır.
