milli mücadele döneminde ankarada, sağlıksız zayıf güçsüz haline rağmen durmadan usanmadan, kendini çok sevdiği sarı paşasının hizmetine adamıştır fikriye. tarihin en hüzünlü sayfalarından dramlarından biridir. salih bozok ve latife kumpasına kurban gitmiş, mustafa kemali ömrü boyunca yaşayacağı bir acıyla baş başa bırakmıştır...mustafa kemalin fikriyenin arkasından yazdığı şiir...
Bir hüzün gibi geldi geçti vuslatından
Şekvacı olmadı yorgun başından
Lezzet-i şinasiydi sunduğu kahve fincanından
izmihlal-i mümkün değil sızlayan vicdanımdan.
Varsın çeksin bu dimağ unutmaz seni
Kimse dolduramadı yürekteki yerini
Bir kadeh gibi sunmuştun ölümsüz sevgini
Çaresiz yürek nedendir, bilmedi kadrini.
Terk-i hayat ne der bilemem ama
Bir ümmidir, hayaldir buluşmak orada
Dilerim sübut bulur kanayan yara da
Aşk-ı muhabbet biter mi ? Cennet-i alada.
içsen de bir kadeh hayat iksirinden
Zamansız ayrıldım, bilinsin Fikriyeden
Bıkmadım ki doyayım o narin ellerinden
Ümmid-i aşkım saracak onu cefakar teninden. http://www.youtube.com/watch?v=pxVxWBuEq44
