Bencillikle, önceliği karıştırmaya devam edenler yaşarken öldüğünü de fark etmez aslında...
Dışarıdan süpper görünüp, içten ölünen zamanlar yaşıyor insanlık...
Belki bu kişisel gelişimcilerin iyi ol, mutlu ol, sen iyisin, hep iyi olmalısın, önce kendin telkinlerinin bir sonucudur kim bilir...
Oysa her duyguyu yaşamalı insan...
Doya doya yaşamalı hem de...
Zira bir duygunun eksikliği direkt ruha yansıyor, ruhtan eksiliyoruz fark etmesek de...
Sonra bir bakmışız;
Nefes de alsak, görünürde gülüyor ola da bilsek , hatta yaşıyor gibi dursak da içten ölmüşüz...
