en çok beni özlediğin kalabalık bir cafede aklından gectigi zaman düsen suratının ağrısı benim parmaklarımda dolanır, içimde sıkıntılar.
bir işe girdim, blayzer ceket ve kirlenmeye meftun yakalı gömlek giymeyeceğim.
bir planım yok geleceğe dair.
şurdan bakkala gitmeye üseniyorum.
aynı ev aynı balkon aynı teras yaşıyorum.
hava durumuna bakıyorum sen, koltuklara bakıyorum sen, gece balkona çıkıp sokağa bakıyorum sen.
senden sonra çok durgun ve hissiz.
beni bilirsin tabiatlı adamım.
ve belki de sen beni bilemezsin,
bensiz günlerin sensiz günlerinin peşinden sürüklenirken öldü.
