söykü gibi güzel bir oluşumun ötesinde, bizleri bizlerle direkt buluşturacak fasilite. ilk taşı atayım, yağdırın sonrasında. **
Sonbahar Saçlı Kadın
Sonbahar bir parça korkutucu aslında. Kara bulutların yarattığı o hapsolmuş olma hissi var. Ama hayat garip, bazen yanında öyle biri olur ki o hisleri alır götürür içinden. Hapsolmak... Hangi hapishane ruhu duvarları arasında tutabilir ki ? Hangi duvarlar benim sevgimi engelleyebilir, hangi yaz seni benim gönlümden söküp atabilir ki ?
Ve o sonbahar... Öyle samimi ki...
Ruhum bir yaprak gibi ve aylarca iç içeyim kocaman bir ağacın içinde diğer yapraklarla.
Bunalıyorum.
Seni arıyor gözlerim,
Bulamıyorum.
Martın gelişi aşkın gelişi olmalı,
Açıyor tüm çiçekler, yeşeriyor yapraklar.
Gözlerim seni arıyor ama,
Bulamıyorum.
Sonra bir kuş konuyor nisan ayında göz ucumdaki dala.
Diyor ki, uzaklarda o,
Ulaşamazsın.
Mayıs geliyor ve kavruluyorum,
Ama hissediyor muyum, bilemiyorum.
Kalbim öyle yanıyor ki,
Haziran gelmiş, Temmuz gelmiş,
Hissedemiyorum.
Ağustos ayında haberini alıyorum,
Mutluymuşsun.
içimdeki alev hala canlı,
Dışım yeşil ama içim sapsarı.
Sonunda eylül geliyor.
Yavaş yavaş sararıyorum.
içim dışım bir,
Ey sevgili sonbahar,
Aç kollarını.
Ölüyorum.
Son olarak gitmeden, söylemek istediğim bir iki şey daha var.
Bunları hissedecek yürek bende var.
Ama ifade edebilecek söz yok.
