Önümde uzanan bir hayat olduğunu söylüyorlar. Sorumluluklarım, değerlendirmem gereken fırsatlar ve boşa harcamamam gereken bir potansiyelim olduğunu. Henüz genç olduğum ve eninde sonunda hayatın içinde kendime ait bir yer bulacağım zırvalarını dinlemekten bıktım. Böyle bir dünyada yaşamak beni boğuyor. Hayatta kalmak için yapmak zorunda olduğumuz şeylerden nefret ediyorum. Özgürlüğümü ve zamanımı vererek geleceğimi satın almak istemiyorum. Gelecek zaten benim, bunu benden alan ve satmaya çalışan insanların arasında varolmak beni rahatsız ediyor. Sorun bende mi? Belki de ama siz hiç kendinizde olabileceğini düşünmediniz değil mi? Kendinizden şüphe etmediniz, bu hayattaki amacınızdan, istediğiniz şeylerden, etrafınızdaki insanlardan... Tüm cevapların bende olduğuna inanmıyorum. Nasıl daha mutlu olacağımı ya da huzurlu bir hayat süreceğimi bilmiyorum ama merak ediyorum. Tüm bunlara katlanıyor olmamın tek sebebi bu. Merak ediyorum, geleceği merak ediyorum, tanışacağım insanları merak ediyorum; acaba bir gün kayda değer bir şeyler başarabileceğimiz ve toplumun bana dayattığı başarı kavramından kurtulup kurtulamayacağımı merak ediyorum. Kendim olarak dışlanmayacağım insanlar arasında, özgür bir yerde yaşamayı hayal ediyorum ama kendimi çoktan yaşlanmış ve sadece kalan vaktini doldurmaya çalışan bir insan olarak hissederken bunu nasıl başaracağım? içimdeki bu boşluk dolmazken, nasıl arzuyla ve tutkuyla bir şeyler için çabalayabilirim? işin aslı, hiçbirini bilmiyorum. Körlemesine yaşıyor ve sadece neler olacağını merakla bekliyorum o kadar. Bu sırada, ne tam olarak hayattayım ne de ölüyüm. Beni uyandıracak bir şeyler olmasına ihtiyaç duyuyorum. Böylece kabul etmemek için direndiğim erdemlerinizi, hedeflerinizi ve hayatlarınızı bırakıp gerçekten değerli bir şeylerin peşinden koşabileceğimi düşünüyorum. Peki ya asla öyle bir şey bulamazsam?
