bütün kız arkadaşlarım ayaklarımı yıkamak istemişlerdi. içten içten... kendilerini tüketen bu karşı konulmaz dürtü onları kah çekici kah itici kılsa da ; temelde anlayışım ve hoşgörümle karşılamıştım bu olayı. nihayetinde yaşamsal bir içgüdü olduğu gerçeğine istinaden her daim mütebessim bir eda sergilemişimtim. ancak bazıları bu dürtünün esiri olmuşlar, geçirdiğimiz vakitlerin çoğuna, ayaklarımı yıkama isteği ile yanıp tutuşan titrek bedenleri hakim olmuştu. kaslı kollarımla güvende olduklarını hissettirmeye çalışmam nafile bir çaba olmaktan ileri gidememişti. ve kaçınılmaz olan gerçekleşti;
