çocukluğumun kahramanları kermittir, kurabiye canavarıdır, piggiedir, minik kuştur.. ediyle büdüyü tek geçerim.. aslında hepsini tek geçerim
çocukluğumun vazgeçemediğim ve hala ne zaman kötü birşey olsa dönmek istediğim sokağıdır..
küçükken televizyonun karşısına geçer trtnin hazırladığı o susam sokağı açılışını her yayınlanışında dört gözle izlerdim.. işte susam sokağı diye de bir melodisi vardı.. mavi mavi şemsiyelerin her birinin üzerine susam sokağı yazısını oluşturacak bir harf, etrafta koşan çocuklar, koşan bir at.. birbirinden alakasız ve gördüğünüzde nerden hatırladığınızı ilk başta hatırlayamadığınız görüntülerden oluşan bir açılış. allah'ım ne çok özledim yahu..
eğiterek öğreten gerçekten başarılı bir programdı..
şimdi yayınlasalar yine izlerim..
ayrıca yenileri de çekilebilir..
mesela o yaşlı moruklar öldü mü?
büdü ediyle yaşarken sonunda kafayı sıyırıp bir psikiyatri servisine yattı mı
kermitle piggie evlendi mi? evlendiler se çocukları ne formatta oldu? ayrıca piggie 'kocasını döven şarkıcı' başlığıyla gazetelere düştü mü.. onun bi elinin tersiyle çakşı vardır bilenler hatırlar erkek merkek dinlemez çat çut dalardı wala *
merak ediyorum efendim
bu soruların cevabını da istiyorum!
