esasında adalet ile birlikte kamunun dayanağıdır. gel gelellim norveç, kanada, finlandiya gibi gelişmişlik düzeyleri yüksek ülkelerde gayet güzel uygulanabilinirken bizim gibi ülkelerde adalet ile beraber hukuk kavramının da içi boştur.
zira kişilerin mevki ve sahip olduğu makamlar baştan ayağa kadar zincirleme şekilde ne hak tanır, ne hukuk ne de adalet. keyfi uygulamalar, keyfi görev değişiklikleri, çiğnenen, yok sayılan bürokrasi ve yerle bir edilen devlet geleneğinin sonucunda olur bu. bu tip yönetim şekilleri zaten demokrasi ile bağdaşmaz/bağdaştırılamaz. bunun tanımı diktatörlüktür.
günümüz için düşünecek olursak eğer. türkiye de diktatörlükle yönetilmekte. zira tüm devlet kurumları tek bir kişinin ağzından çıkan kelimelere bağımlı halde. devlet geleneği, bürokrasi, yasama, yürütme, yargı çorba olmuş halde.
ülkemiz için konuştuğumuz zaman şöyle demeliyiz. hukuk mu?
ne hukuku?...
bu ülkede hukuk rte hukukudur. anayasa bile çiğner. hakkında işlem yapılmaz.
