itiraf ediyorum tamamen gerçekler, 3 ay önce üniye başladım topu topu sayıyorum, 4 kişi la 170 kişilik sınıfta 4 kişinin adını biliyorum. 2 si kız 2 si erkek. kız bence güzeldi, sizin anlayacağınız normal gördüğümüz kızları değerlendirince şimdi bile bakabilirim, güzel yani ama öyle çok albenisi yok yüz güzelliği filan bundaki vücut desen 0 0 0. aşık olduk tabii kimseden ilgi görmeyip eskaza tanışınca meyilli oluyorsun böyle işlere-dikkatli olun yani, burası önemliydi- her neyse, önce kız ataklardaydı sonra ben bastırdım fakat beceremem işte böyle işleri neyse. kız başka bir erkek buldu, en son instagramında gördüğüm birbirlerine tatlım, bal diye hitap ediyorlar, hani garip durumlar garip ilişkiler anlamış değilim. gönül mü eğlendiriyor, ne yapıyor bilmiyorum ama erkeğin kıçının dibinden ayrılmıyor. devam edecek olursak ben şimdi 170 kişilik sınıfta 3 gün haftada hep tek oturuyorum 3 kişilik sıraya, nesnel olayım tipsiz filan da değilim, aksine çok derin incelemelerim sonucu fiyata, markaya ve uyuma bakınca benden güzel giyinen olmadığını görüyorum-ciddiyim- ama nedense tek oturuyorum, ama faceteki okul grubundan yaptığım abazanca tetkitler sonucu da kendime bir kız seçemedim, hepsi çocuk gibi duruyorlar neyse. işte bu şekil yaşıyorum sözlük. eve 1 gibi geliyorum daha erken de oluyor akşam 6 ya kadar kimse yok 5 koca saat, film, kitap, internet takılıp duruyorum işte. ruh halimi soracak olursa ortalama bir insan olmadığım gerçekten garip olduğum için ve alışkın olduğum için benim açımdan sorun yok. yaşayıp gidiyoruz ama bilmiyorum yani, bazen diyorum ki bütün mantıklı düşüncelerimden yaşamamımdan kurallarımdan vazgeçeyip onlar gibi sahte olmasa da idare ediyor görüneyip diyorum, salak olmaya yüzsüz olmaya çalışayım diyorum ama sonra geçiyor neyse ki, neyse çayınıza bakın kaynıyordur. şafak da ne zaman sökecek belli değil. yazım da hiç okunaklı değil sıkış tıkış ama okuyun işte.
