en en en genelinden konuşursak dört tip insan tipi vardır:
1- muhtemelen buranın yerlisi yahut çok seneler önce göçmüş ve artık tarla zengini olmuş kısım, tarla satıp parayı pavyonda yerler. alemcidir.
2- başkent olmanın şehre verdiği yetkiye dayanarak memur olan, efendiliğinden ödün vermeyen, daim şık giyinip görünüşüne önem veren kravatlı kesim. memur diyip geçmeyin kültür birikimleri şaşırtıcıdır. genel memur karakterli davranırlar. en babacanı da bunlardan çıkar, en süründüreni de.
3- ve tabii ki bu güzide şehrin en çok ön plana çıktığı konulardan olan üniversitelerin nüfusa kazandırdığı önemli sayıdaki üniversite öğrencisi. üçüncü-dördüncü senelerinden sonra ankarada yapılabilecek şeylerin %93'ünü yapmış olurlar. ülke gündemine ve siyasete çok ilgililerdir. yine kültür donanımı olarak seviyeleri iyidir.
4- kadim ankara*'da büyümüş, son zamanlarda dizilere ve sosyal medyaya konu olan şehir sakini. genel olarak liseyi bitirene kadar yazları, liseden sonra komple sanayide, berberde yahut çeşitli emek ve kas gücü sahalarında çalışıp hayatını kazanmaya çalışırlar. konuşma tarzları dışarıdan gelenlere çok argo gelir. muhabbetleri efsane komiktir. türkiyenin modifiyeli şahin rezervinin çok büyük bölümünü ellerinde bulundururlar.
işte bunlar da kendi aralarında iyi huylu-kötü huylu olarak dallanıp budaklanır. her şeyden öte unutmamak lazımdır ki bu şehirdeki herkes bebedir, herkeste biraz angaralılık vardır.
amaan bu böyle anlatmakla olmaz, en net gözlem için gelin efenim ankaraya. bir hafta boyunca ulus-sincan otobüsüne, bir hafta boyunca da kızılay-eryaman otobüsüne binin. insan tipini çözmüş olursunuz zaten.
