her gün yüzlerce insanın öldürüldüğü yıllardı 70'lerin sonu.okullar,kahveler basılıp bombalanıyordu ve olaylar ne rastlandıydı ne de halkın kendi kendine galeyana gelmesiyle oluşuyordu.amaç, kitlelerin hızla birlik olduğu bir ortamda gelişen devrimci mücadeleyi durdurmaktı.70'lerin ortalarında devrimci örgütlenmeler ve halk muhalefetlerinin sesi iyice yükselmeye başlamıştı.işte bu ortamda karşı güç olarak örgütlenmiş grupların özellikle alevilere yönelik haince saldırıları yeni bir boyut kazanmıştı.78'e gelindiğinde ise durum kitlesel katliamlara kadar ilerlemişti.öncesinde alevi-sünni halkın bir arada yaşadığı malatya,sivas,elazığ gibi şehirlerde, alevilere karşı yapılan provakasyonlarla maraş katliamı'nın adeta provası yapılıyordu.19 aralık 1978'te güneş ne zaman doğacak filminin gösterildiği sırada çiçek sineması'nın bombalanmasıyla olaylar yaşanmaya başlamıştı.21 aralık günü kendi attıkları bombaya misilleme olarak, solcu bilinen iki öğretmeni öldürüp, ertesi gün cenazelerine saldırmışlardı.artık olayları allah adına savaş şeklinde yürütmeye başlayan kişiler maraş katliamı'nı böylece başlatmış oldular. müslüman türkiye , milliyetçi türkiye sloganlarıyla sünni halkı iyice kışkırtma konusunda amaçlarına ulaşıyorlardı.solcu ve alevi kesim saldırılardan aldıkları yaraları tamir etmeye çalışırken,bu gruplar şehirdeki tüm alevileri yok etmek için hızla çalışmaya devam ediyorlardı.
maraş'ta bu saldırılar ve katliamlar 25 aralık gecesi ancak durdurulabilmiştir.olaylarda 150 alevi ölmüş,550 ev ve 290 iş yeri yağmalanmıştır.olayların ardından şehirde yaşayan alevi nüfusun % 80'i şehri terk etmiştir.
maraş'ı unutmamak,unutturmamak bu ülkede yaşayan alevi halk için hayati önemdedir. maraş'ı anmak,maraş'ı anlamak yaşadığımız ülkenin bugününde her günden daha önemlidir. türkiye'de azınlık olmanın ne kadar zor olduğunun en acı kanıtlarındandır maraş.
