Bir haber dolaşır semada pulpul;
Kılınçlar bilensin akın var Çine.
Yiğitler at sürer düşman içine;
Tarihe hükmeden bir ses duyulur: -
Vur! TÜRKLÜK aşkına vur
Yüklenir bir ülke oymak ve avul,
Sel olur ordular, batıya akar.
Uçar elden-ele bozkurtlu bayraklar.
Emreder bir başbuğ, sade ve vakur:
- Vur! BAYRAK aşkına vur!
Karışır top sesi, nal sesi, davul..
Çağdan çağa çığır açar gemiler.
Bir hâkan atını denize sürer
Ve der ki: Yıkılsın Bizansı koruyan sur,
- Vur! FETiH aşkına vur!
Parçalanmak istenir bir ülke, Anadoludur:
Şahlanır bir anda bin yıllık hınçlar;
Eser poyraz poyraz eğri kılınçlar,
Kütahya düzünde kelle savrulur...
- Vur! TOPRAK aşkına vur!
Ya... işte tarihin böyledir oğul!
Geçmişten hız alsın geleceğin de..
Göster Türklüğünü tunç bileğinle!
Bu dine, bu ırka ve bu toprağa
Sataşmak isterse herhangi gavur:
- Vur! ALLAH aşkına vur
