takildim cok fazla. çok güzel kubari vardi arkadasin. istanbul'da fatih'te darbukatör faruk diye bi adam veriyomuş. cidden çok güzel ama. geldiler işte takildik falan. gidiyordu bugün arkadaşlardan biri, servise bindiricem espark'ın önündeyiz. hava nasıl soğuk. en sevdiğimden. kafam da bi güzel. senin evin ordan çıkıp yürümüştük ya tramwaya. sonra sen bindin gittin izmir'e ben kalmıştım orda. telefonunda gördüklerimden sonraki gün işte. o yoldan geldik. elemanla geyik yapıyoduk. eskişehiri seviyo musun diye. ordan koptu bi muabbet. neyse, dedim ki yok haci nefret ediyorum. niye lan falan dedi. her bi kaldırımda farklı bi anı var çok fazla acı var burda dedim. aklıma geldin işte. eskileri antebi falan hatırladim bi anda. kafam da güzel işte direk melankoliye bağladim. neyse bi şey fark ettim ama. yeni insanlarla tanıştım şu sıralar, çok şeker insanlar. onlar beni değiştirmeye çalıştı, bana yardım ettiler. bayağı da işe yaradı bu arada. bi şeyler engel oldu anladın mı, düşemedim dibe kadar. ama düşmüş kadar hissettirdi. intihar etmek istiyorum mesela ama bi taraftan da biliyorum toparlayabileceğimi. çok değiştim yani cidden. ama gitmiştin sen zaten. keşke kalsaydin burda, görseydin beni böyle. ordan aklima geldin işte. bu kadar aptal bir yazı daha yazılmamıştır sanırım. ama en kısa yoldan anlatmam gerekiyordu. o da böyle oldu üzgünüm.
