Kurbağalar kadar olgun karşılayabilmek isterdim eksiklerimi, fazlalıklarımı ve de kusurlarımı. Baksanıza, kurbağalara sesleniyorlar dalga geçercesine, "Minik kurbağa, minik kurbağa " Zerre umurunda değil, rahat. Ama bize böyle dış görünüşümüzle ilgili bir notasyonda bulunarak seslenseler bozuluruz. Kısa boylu ve de adını bilmediğin birine "Minik insan, minik insan " diye seslenebilir misin? Alınır buna, ki onu suçlamıyorum, ben olsam ben de alınırım. Ama kurbağalar rahat, mutlu, yeşil bir kere, huzurlu... Bizim rengimizin bile adı yok, tenimizin adına, "Ten rengi" demişiz. Ego mudur bu, tüm insanlık olarak egolarımız bu kadar mı yüksek?
