koskoca kadın oldum. mutluluğun küçük ayrıntılarda gizli olduğunu, yalnız ve yalnız onu görmeyi bilenlerin mutlu olabileceğini öğrenemedim.
bu uğurda nice kişisel gelişim kitapları okudum da gelişemedim. son 1 yıldır aynada suratsız bir yüze bakıyorum. kazıya kazıya kendine mutsuzluk bulan bir melankolik var aynalarda. bugün küçücük bir şey ( güzel bir şey değil) bana aslında insanların hiç de sizin onları umursadığınız kadar umursamadıklarını farkettirdi.
dünya iyi bi yer değil. insanlar hiç değil. ama iyi olmak için affetmek ve unutmak şart. ben öyle yapıcam. size de tavsiye ederim.
