sene 1993 anadolu öğretmen lisesinde yatılı okuyorum ve o yıl henüz hazırlık sınıfındayım, henüz 15 yaşında bir bebe yim neyse efendim bizim okulumuzda da baya yoğun bir şekilde cemaat faaliyetleri var cemaatçi bir kaç yakın arkadaşım var onların ısrarıyla bir hafta sonu cemaat evine gitmeye karar verdim. benim memleketim uzak olduğu için haftasonu 2 gün izin almam imkansız fakat mesele cemaat evine gitmek olduğu için iyiliksever(!!) cemaatçi müdür yardımcılarından biri hemen önümdeki tüm engelleri kaldırdı sağolsun.
neyse efendim arkadaşlarla beraber ilçe merkezindeki bir cemaat evine gittik evdeki üniversiteli abiler hoş beş karşıladılar bizi ufak bir tanışma faslından sonra risale i nur u elime tutuşturdular sırf oku dedikleri açtım başladım okumaya, okuyorum ama öyle ağır bir dil var ki anlamak ne mümkün neyse belli bir zaman geçtikten sonra abinin birinden bir emir geldi okuma faslı bitti.
o tarihte vhs video cihazlar var ve gülenciler arasında mısırlı hafız abdussamed çok meşhur, abdussamed in kasetlerinden birini cihaza yerleştirdiler ve kuran ı kerim dinlemeye başladık. 3 veya 4 kişi kanepede oturuyoruz aynı şekilde diğer kanepelerde dolu kaset bitti ve bu seferde muhterem ''hoca''(!) efendinin kasetini dinliyeceğiz deyip video kaseti değiştirdiler bir baktım ki kanepede tek ben kalmışım herkes yere inip halının üzerine oturmuş bir anda ne olduğuna hiç bir anlam veremeden çok tuhaf olmuştum şaşkınlığımı üzerimden atamadan bir arkadaş dizime dokundu ve yere inmemi söyledi akabinde yere inip hocanın salya sümük bornova vaizlerinden birini dinledik kaset bittikten sonra odadan dışarı çıktık ve arkadaşın biri bana dediki; ''olum sen bilmiyormusun hoca efendinin kasetleri yerde oturarak dinlenir''
vay anasını dedim içimden 15 yaşındaki bir bebe olarak dedim ki; '' ulan şu işe bak allahın kelamı kuran ı kerim oturarak, hatta zorda kalınca ayakta bile dinlenebiliyorken hoca bozuntusunun biri oturarak dinlenemiyor''
orada geçirdiğim ilk gün kararımı vermiştim bir an önce oradan gitmeliydim ama hafta sonuydu okula da gidemezdim ve hayatımın en sıkıcı 24 saatlerinden birini yaşayıp bir daha asla geri dönmemek üzere oradan ayrıldım.
not. tecrübe dedim ama bu ana kadar yazdıklarım anı gibi oldu. tecrübe kısmına gelecek olursak, orada şunu gördüm ve şu tecrübeyi edindim; adamlar fettullah a resmen tapıyorlar ve tek amaçları ideolojilerine hizmet edecek uşak yetiştirmek halka hizmet diye yutturdukları şey bu aslında
bana izin veren müdür yardımcısı mı? bir daha izin vermedi tabi.
