üşüyor ruhum. yalnız kaldı sevgi yatağında. yalnız yatar oldu geceleri. ruhun şimdi bir battaniye ile kanepede oturma odasındaki. uykuya mı dalmış mışıl mışıl, yoksa karar mı vermeye çalışıyor; duyduğun özlemin yatağın sıcaklığına mı, ruhumun sıcaklığına mı olduğuna , bilmiyorum. duvar var arada. bilemem. soğuk, kalın, sağlam bir duvar.. ama yaslandı ruhum bu duvara. hani ruhun vardı ya ardında, hani sana daha yakın olabilmek vardı ya... işte bu yüzden; yaslandı ruhum duvara. o soğuk duvara. üşüye üşüye.. titreye titreye... hep o kanepede kalmazsın değil mi? ya evde olmazsın ya da duvarın bu tarafına geçersin değil mi? üşümek çok kötü, yanında değilken ısıtan.
