Ben o kadar korkak biriyim ki onu kaybetme korkusu beni öyle içine almis ki sevdiğimi söylemeye cesaret edemiyorum.Kendi kendime hayaller kurup kendi iç dunyamda nasil soylicegim planlarini yapiyorum ama gerçeğe dondugumde yine o korkak ben.Ah diyorum keşke cesaret etseydim en azindan olmayacak hayallere kapilmazdim.Simdi iyi mi oldu söylemedin simdi sanaen iyi arkadasimsin diyor ve sen hala susmaya devam ediyorsun.Tabi ki sende haklisin hic olmaması daha kotu en azindan yanimda, kacmiyor benden diyorsun.Ama sol yanin hep eksik kalacak onun boşluğu hic dolmayacak.Yüreğindeki yara her gecen gün büyüyecek ve dayanilmaz bir hal alacak iste o zaman dayanamayip gidip gozyaslarina boğulup soyliceksin, o da sana ben sana hic o gözle bakmadim sen benim en iyi arkadasimsin diyecek hem o uzulecek hem sen.Çok yanlis yaptin her şey için çok geç kaldin.Ne aglayip ne gulecek halin kalmayacak sadece yüreğindeki yara olacak aklinda nefes aldigin her saniye...
