çocukken annem, babam, kardeşlerimle memlekete gitmek için otogara giderdik. orada otobüs beklerdik, o otobüs 1 saate yakın gelmezdi. eve geri dönmeyi bile düşünüp üzülürdük. beklerken beklediğimiz gelmezdi ama beklemediğimiz bir anda, örneğin karşıdan karşıya geçerken memleketin ismi yazan o otobüs tam da önümüzden geçerdi. uzun süre beklediğimiz o mutluluk beklemediğimiz an da karşımızda belirirdi. başlık gibi kafa karıştırıcı ve düşündürücü olurdu. iş işten geçen boktan mutluluklar boktan haller. boktan hayatlar. beklenilenin beklerken gelmemesi.
