Etrafındaki insanları seyrediyordu yalnız. Yorgundu. Keskin bakışları, dalgacı bir gülümseme vardı yüzünde. Sadece seyrediyordu. Gördüğü insanlar da yorgundu, suratlarında çaresiz ifadeler vardı. Bu karmaşa içinde onun neden güldüğünü merak ettiler. Anlam veremediler.
Hepsi aynı su birikintisinde yaşıyordu. O kendisini salmış, sakince su yüzeyinde izlerken çırpınan diğer insanları, gülüyordu. Çırpındıkça yükselebileceğini zanneden insanlara gülüyordu. Ve kimse anlam veremiyordu onun gülüşüne. Çırpınmayı bıraksalardı anlam vereceklerdi oysa. Hepsi yorgundu. Ama sadece o mutluydu.
