bir pazartesi sabahı. yine insanlar pazartesi sendromunda. tüm insanlar birbirine aynı boka bakarmış gibi yüz ifadesiyle bakıyor. herkes birbirinden iğreniyor. bıraksalar ve kanunlar olmasa herkes orada katliam yapmak isteyecek kadar psikopat.
herkes ofiste geçireceği boktan günü düşünürken, bir kız bindi metrobüse ama görmeniz lazım adeta metrobüste parladı. güzellikten değil ama. gerçi çirkin kız yoktur bakımsız kız vardır.
kızın üzerinde kırmızı peluş ay gibi bir yelek içinde ahu tuğba'nın giydiği kaplan postuna benzeyen kazak, altta tayt ve ugg var.
hayal ettiniz mi?
kız bindi elinde telefon, çanta kolda.
telefonu çaldı ve konuşmaya başladı . sanırım karşı taraf nerdesin diye sordu
kızın cevabı ise
- şu anda boğazın muhteşşeem manzarasını geride bıraktık zincirlikuyuya geliyoruz.
işte o an metrobüs benim için metrobüs olmaktan çıktı. o tasvirden sonra adeta kendimi bir love boat'ta hisssettim.
bu tasviri duyan herkes sayesinde zincirlikuyuda tango ve çaça yaparak indi.
