benim o arkadaş. herhangi bir mezhebe bağlı olmayı kabul etmiyorum gayet.
şii bir aileden geliyorum, yıllarca şafiilerin yoğunlukta olduğu şırnak'ta yaşadım. daha sonra hatay'da önce sünnilerin, sonra alevilerin yoğunlukta olduğu bölgelerde yaşadım. evimizde hz. ali'nin temsili resmi hep vardı. babam hz. ömer'den, hz. ayşe'den hiç hazzetmez hatta bazen bizim yanımızda hoş olmayan sözler de kaçardı ağzından. bize sürekli ehlibeyt'i sevmemizi öğütlemenin yanında insanları bu sebeplerden ayırmamamızı öğretti. ve annem, ehlibeyt'e derin bir saygı ve sevgi duyan bir kadın ve asla kötü şeyler söylemedi. babamın hz. ali dışındaki halifeler için sarfettiği sözlerine kulak asmamamızı, sinir anında öyle konuştuğunu aslında onun da sevdiğini söyledi. büyüdükçe tam olarak öyle olmadığını anladık elbette.
bana gelince, bütün bu karmaşada, sorguladığım ve ateizmin kıyısından döndüğüm zamanlar çok oldu. sonuçta içinde büyüdüğü aileden ister istemez etkileniyor insan, ben de ehlibeyt'e ve hz. ali'ye diğer üç halifeye nazaran daha çok sevgi besliyorum ama onları asla saygısızca anmadım, anmam. ibadetlerimi dört dörtlük yerine getirdiğim söylenemez ve bu da yalnızca beni bağlar. insanların kime ve neye inandıkları veya inanmadıkları da yalnızca kendilerini.
kendi mantığımla sadece herkese saygılı ve hoşgörülü olmayı seçtim, pişman değilim.
