onca sene okuyup üniversite son sınıfa gelince iyice zıvanadan çıkan korkunç bir korkudur. kolay değil beklentilerin var, ailenin beklentisi var, mahalle baskısı var... dört taraftan kapana sıkıştırılmış gibi hissedersin kendini. devlette kapı açılsın beklersin çalışırsın, didinirsin, yemeden içmeden kesilirsin ama o kapı her gün biraz daha sert kapanmaya başlar yüzüne. çünkü ayyuka çıkmış devlet içi kemirmeler, torpiller, hırsızlıklar ve dayın varsa tatava yapma geç olayları iyiden iyiye seni köşeye sıkıştırmaya başlar. intihar tek çıkış yol gibi gelir sana ama mehmet pişkin kadar da cesarettin yoksa oturup korkunu beslersin ancak.
