şahsi görüşüm insanın kendisini yani aslında kendi üzerinden hayatı sorgulaması tamamiyle bilmekle doğru orantılıdır yani bilgelikle ama bu klasik manada felsefeci mantığında yada ferrarisini satan bilge kıvamında veyahut himayalarda hakikata erme derdinde olan bir çift yürek modunda değil.bildiğin idrağını açıp öğrenme ve bunu hazmetme eyleminin sonucudur bilgelik. bunun sonucunda da sorgulama başlar.daha çok bildikçe ki sonu yoktur bilineceklerin daha çok sorgularsın.sonra bi durup önce etrafa, dönüp bide kendine bakarsın hafif sıyırmış bi şekilde.yahu bu insanlar niye bu kadar mutlu niye hayatı sorgulamazlar ki diye sorgularsın bu seferde ve adam demiş diceğini diye düşünüp ignorance is bliss dersin içinden her seferinde.ulen ben manyağım o zaman mutluluk cehaletse neyin kafasındayım diye bakınırken yine etrafa mal gelip mal gidiceğime az buçuk acılı, hafif çatlak birazda manyak olmanın ne zararı varki dersin. mutluluk oyununa tercih edersin çünkü bilirsin aslında mutluluk "gerçek bilmek ve farkına varmak" tır
