su günlerde osmanlı türkçesi(halk diliyle osmanlıca) dersleri zorunlu hâle getirilirken birden aklıma takılmış hanedandır. acaba ne yapıyorlar, nasıl işlerle uğraşıyor, hangi dilleri konuşuyor, hangi ülkelerde yaşıyorlar? hiç araştırma yaptınız mı?
osmanlı' nın bugünkü torunları büyük bir asimilasyon sürecinden geçmiş ve şu an çoğu yurtdışında(özellikle Amerika' da) yaşıyor. türkçe ve fransızca anadilleri olmakla birlikte, bulundukları ülkenin anadilini ve yanında bir yabancı dili daha öğreniyorlar. yani sıradan hatta vasat denilebilecek bir hanedan üyesi 4 dil konuşabiliyor. fakir olanı yok, hepsinin durumu günümüz standartlarında oldukça iyi.
ve gene atalarının yaptığı hataları yapıyorlar, hiç değişmemişler; yabancı evlilik ailede popüler. dün şöyle bir çektirdikleri fotoğraflara baktımda, eşlerden biri illâki yabancı. türkler' e hiç benzemiyorlar, hatta öyleki ii. Elizabeth daha bizdenmiş gibi duruyor. sultanahmet' te gördüğümüz uçuk sarı saçlı ve pembemsi tenli amerikalı turistlere dönmüşler. bu da demek oluyorki, artık amerikalılar arasında dahi "osmanlı torunları" var.
ve ülkede (özellikle istanbul' da) birçok mülkün kendi hakları olduğunu düşünüyorlar. ama ne mülkler! adalar, yatlar, katlar, topraklar... Korkunç bir servet. zaten iyi olan ekonomik durumlarını daha da iyileştirme peşindeler, ama bence haksızlar.
neden mi?
çünkü dedelerinin devleti yıkılmış, yıkılalı çok olmuş, hepsi türklüğünü/soyunu yıllık olarak düzenlenen çırağan sarayı ya da isviçre toplantılarında hatırlıyor, geri kalan zamandaysa sıradan bir amerikalı veya isviçreli olarak, dublex villalarının ve hizmetçilerinin sayesinde keyiflerine keyif katıyorlar.
bu sırada bizler ne yapıyoruz?
hani şu kepslerde "çakma" (!) osmanlı torunları olarak lanse edilen bizler, Türkiye cumhuriyeti vatandaşları. Faturalarla, üniversite sınavıyla, iş bulmakla, sefaletle ve haksızlıklarla uğraşıyoruz.
ama ülkenin esas sahibi benim ülkemin vatandaşı olmayan birileri oluyor!
hadi ya, ne güzel(!)
hepsi böyle değil tabii ki. aralarında büyük acılar çekmiş, Türkiye' de yaşayan, hak iddia etmeyen hatta hakkı yenilenleri de var. buna en büyük örnek olarak Neslişah osmanoğlu gösterilebilir. hayatı sürgünlerle ve büyük acılarla geçmiş, bu arada ne türklüğünü ne asaletini kaybetmiş, hiçbir zaman show peşinde olmamış ve sahip olduğu niteliklerle böbürlenmemiş, gerçek bir tarih. tarih kızı tarih hatta! ama maalesef 2 yıl önce vefat etti...
kısaca; artık bence ölmüş, kâğıtta bunu kabul kanıtlamış kişilerin mal/mülk aşırmasına veya şov yapmasına önayak olan bir kavramdır. dedelerimiz diye övündüğümüz kişiler vahdettin veya Abdülmecit değil, kanunî, fatih sultan mehmet veya yıldırım bayezid zaten.
not: ağır bir işsizlik dönemi ürünüm. sizlerle paylaşmak istedim ve rahatladım.
oh be!
