annem ve bendik hep, öyle büyüdüm. bu yaz hiç böcek olmayan evde hatta yatağımın üzerinde gezinen bir böcek gördüm. annem uyumuştu, hemen gittim onun yanına yattım. sarıldım öptüm uyudum sonra. dakikalarca suyun içinde nefessiz kalmış gibi bir anda yataktan sıçradı annem. nefes alamıyor, nefes almaya çalışıyor. nasıl bir nefes çekiş, tüm gücüyle... sanki biri yapışmış boğazına onunla cebelleşiyor. annemin sıçradığı an ben de sıçradım "anne" diye. ben hayatımda hiç bir zaman öyle bir sesle "anne" dediğimi hatırlamıyorum. o an öleceğini hissettim, dedim bitti. yüzüstü yatıyordu hemen kaldırdım sırtına vurdum tüm gücümle bir anda kendine geldi, hiç bir şey söylemedi kalktı gitti yataktan. ben eminim ki o an o da hissetti... sabaha kadar gözüme uyku girmedi. en büyük korkumu o an yaşadım: annesizlik...
