gece gece annemi özlediğim için, ondan yediğim en kral dayağı paylaşasım geldi.
ilkokul 2. sınıftayım o aralar. bizimkiler çalıştığından bana bakma işi anneanneme düşerdi. melek gibi kadındır, hakkını ödeyemem. annem 2001'de emekli olana kadar tam 5 sene kahrımı çekti.
anneannemle aramızdaki ilişki genelde çok iyidir, ama o aralar anlaşamadığımız tek bir konu vardı ki şu lanet altın günleri. arkadaş anne tarafı o kadar kalabalık ki, onun kuzeni, onun teyze kızı derken sene içerisinde bildiğin 15 maçlık fikstür gibi. bende gitmek istemezdim hiç. genelde anneannem kazanırdı düelloyu haliyle, anneni ararım demesi yeterliydi gitmem için.
neyse o gün sabahçıyım, okuldan eve geliyorum, o günde esengül teyzelerde deplasmandayız. serviste planı kurdum, dedim bu defa blöfünü yemem. bilirim anneannem bana çok düşkündür, annemde acımaz döver, o yüzden kıyamaz bana filan diye hesaplar yapıyorum. neyse gittim eve daha 5. dakikadan kıyamet koptu. anneannem tutturuyor, oğlum hadi geç kalacağız bak vallahi fazla oturmayız hemen bir şeyler yiyip geliriz. yok gelmem sen beni bırak git diye tutturdum. kadında haliyle 8 yaşındaki çocuğu evde bırakamıyor. öyleydi, böyleydi, dondurma, poğaça vaatlerine kanmayıp tutturdum gelmem diye. anneannemde annemi aradı. annemin tek lafı sen onu tut ben geliyorum şeklindeydi. annem öğle tatilinde eve geldi, sonra beni dövüp gitti. giderken de senin yüzünden öğlen yemeğini kaçırdım diye 2 tokat daha attı. kadın bildiğin ekstra mesai yaptı beni dövecek diye. o gün annemin kararlılığını sorgulamamayı öğrendim. çünkü öğlen vakti o minibüs yolu trafiğinde taa bağdat caddesinden kalkıp, maltepeye beni dövmeye gelmişti.
sonuç : güne gitmedim, sadece o hafta için. bir haftalık aradan sonra emine teyze deplasmanında kadrodaki yerimi aldım.
