aslında uzun forvet oynaması gerekirken gerek dönemin gerekleri ve gerekse atletik yetenekleri nedeniyle bir numara ufak takılmış bir adamdır. hep smaçlarıyla anılır ki gelmiş geçmiş en sağlam smaçörlerden birincisi değilse en az ilk üçtedir.
bakmayın burada michael jordan'ın en büyük rakibi olduğunu yazanlara. o yalnızca slam dunk contest için geçerli bir durum. kariyerinin ilk yıllarında jordan'ın rakipleri sırasıyla alkol ve uyuşturu batağındaki vurdumduymaz takım arkadaşları, boston celtics ve detroit pistons'tır. ne zaman ki bulls organizasyonu jordan'a adam gibi takım arkadaşları buldu, o zaman jordan şampiyon oldu zaten.
günümüzdeki örneği lebron james'tir. ikisi de fiziksel özellikleriyle işi kotarabilmiş adamlardır. bakmayın lebrick'in yüzüklerine, onları david stern hediye etti. bu tür, fundamental yoksunu oyuncular 30'u devirdikten sonra atletik yeteneklerini hızla yitirdikleri için kariyerleri atmosfere giren meteor hızında yere çakılır. dominique wilkins 32 yaşından sonra 82 maç yüzü görememiş, sakatlıklardan belini doğrultamamış ama tüm bunlara karşın şutu sayesinde süre aldığında skor bulabilmiş bir adamdır. açık söylüyorum lebrick'ten böyle bir şey göreceğimizi de hiç sanmıyorum. geçen finallerde ne kaslarının iflas ettiğini de hatırlarsınız.
günümüz basketbolunda bu tür adamların uzun, yani uzun forvet oynamaları gerekir çünkü kısa oynattığınızda takımı hücumda kendilerine mahkûm ederler. istatistikleri göklerde dolaşır ama takım perişan olur.
