aşk iki kişilik midir? yani aşkın illaki bağımlayıcı ve kıstırak bir etkisi mi olmalı? mesela sartre ve beauvoir unki gibi bir aşk mümkün mü? aşk her karakter özelliğine göre farklı şekillenebilen bir şey onu anlıyoruz evet. ama içinde kocaman bağımlılıkları barındırması her seferinde karşılaştığımız cinsten. o iki dahideli de bile. çünkü bir gün kıskanıyor simone onu m.den.. sonra yine ikna oluyor neyseki ve bunun yaşanılabilir bir şey olduğunu gösteriyor. bu bana aşkın tanımı için daha uygun geliyor. yaşamlarının sonuna dek bağımlılar ama farklı insanlarla heyecan yaşayabileceklerinin farkındalar ve bunu kısıtlamıyorlar çünkü bağımlılıkları geçici birşey değil. günümüz aşkları gibi değil. bu kendinden bir parça olması da değil. bu insanın kendi içinde de bir çok farklı deneyim yaşamak istemesi gibi. aslında tek yönlü bir kişiliğinin olmaması gibi. deniyor, mutlu oluyor ya da hazzını alıyor ya da belki hüsranla bitiyor ama yine o kişiliğine dönüyor. özüne. ki bunları yaşarken de özüyle bir bütündü. gerçek aşkın tanımı bu olmalı ve gerçekliktense öz kelimesi kullanılmalı bana göre.
