bu yazacaklarim herkesin kulagina kupe olsun ki kimse tongaya dusmesin diyerek basliyorum.
25 yasinda, yillarca buyuj sehirde yasayip da dilencilere dahi para vermeyen ben, dun aksam mukemmel bir bicimde kandirildim.
yolda yuruyorum kendi halimde. bir araba durdu yanimda. haliyle bi dondum. adam "havaalaninda calisiyorum. benzinim bitti. yanimda parfumler var. numarami da verebilirim...."diyerek yarim saat konustu. 55 tl para var yanimda sadece.
ciddi sandim vicdanim el vermedi inandim. salak karı ne inanirsin elin dolandiricisina... neyse... verdi. 50 tlyi ve 4 tane parfum aldim. adama da yardim ettim guya. icim rahat.
aksam sevgilimle gorustum. parfumler nerden dedi. ben de utana sıkıla soyledim durumu. aptalligima doymiyim, bi tek benim haberim yokmus bu durumdan sanki. sevgilim ayrintilari ile anlatti durumu.
neyse 50 liram gitti ama hayat boyu unutamayacagim bir ders ogrendim: kodugumun istanbulunda kimseye guvenmeyeceksin.
