onsuz yapamam diye her şeyine katlandım. onsuz olma fikri bile hoşuma gitmiyordu hatta öyle ki bi başkasına sevgilim deme düşüncesi midemi bulandırıyordu. canımı acıttı sustum her şeye katlandım ufak tefek şeylerde değildi katlandıklarım. seviyorsun ulan dedim sevgi emekti ya emek ver sen pes etme dedim. üstelik ben bunları yaşarken içimde bi baktım terkedilmişim yine. dönüp kendime bakacak kadar gelmedi bu sefer sağolsun. gördüğüm sadece enkazdı. o enkazın altından çıktığımda nefesi bile zor alıyordum sonra yavaş yavaş adım attım o koşarak yetişti ama yok dedim yok sen bana dokunup dokunduğun yerleri yine çürütme. şimdi iyiyim arada yokluyor acısı ama arada. ben kendimi özlemişim sözlük onun istediği gibi olmaktan kendim olmayı unutmuşum. şimdi kapım aralık hafif rüzgarla birlikte umut giriyor ama o girmiyor o kapıdan girmesinde zaten.
