uludağ sözlük mobil

53.

ilkokuldayım, yanılmıyorsam dördüncü sınıf. bilirsiniz, durumu olmayan ailelerin çocuklarına defter, çanta, mont, erzak vs yardımı yapılırdı. küçükken çekinirdim ben de biraz ama mecburen alırdık onları da. aslında ne o zaman ne şimdi geriye dönüp baktığımda gerçek manada bu yardımlara ihtiyacım olduğunu düşünmedim hiç.
bi gün yine yardım yapılacak, zaten bizim sınıfta kadro belli, bizi ne zaman çağırsalar bütün sınıf ayıkıyo yine bi yardım erzak verileceğini. dersin ortasında nöbetçi öğrenci geldi saydı isimlerimizi, dedim ''amk şimdi sınıfa getiricez yine, ne bok veriyosanız bari çıkışta verin '' içimden. gittik müdür yardımcısının odasına, farklı sınıftan kardeşler de var tabi, mahçup bakıyoruz birbirimize ''sizde mi fakirsiniz kardeş ehe`'' falan. sırayla giriyoruz cinsiyetimize göre çanta veriyolar.
velhasıl, çantayı ve içindekileri aldım doğruca sınıfa, dersin ortasıydı. tenefüs zili çaldı, sınıfın orta halli piçi yanıma geldi, yanında da 3-4 kişi daha. ''aaa psychedelicpurplesheep ne onlar, ne güzelmiş, keşke ben de fakir olsaydım da bana da verselerdi`'' dedi. bi şey diyemedim, kaldım öyle. tebessüm ettim.
sonradan yanıma geldi, ''kusuruma bakma öyle demek istemedim'' falan dedi. insaflı piçmiş.

#durumu olmamak#ilkokul#piç

orhanabinin biyigindaki bosluk 06.12.2014 03:15

12 ...

çocukluğa dair iç burkan detaylar