54.
-
bedirhan gökçe' nin yorumuyla hayat bulan şiir.
Sen rengiysen ciceklerin
Cicek sensen yaprak benim
Sen durusuysan güvercinin
Telek sensen, kanat benim.
Sen bir tutam bulut olsan
Gelip mahpusumda bulsam
Kogus camlarima yagsan
Hüzün sensen, sevgi benim.
Sen yol olsan gecip giden
Kenarinda otlar biten
Kah cakilli, kahe diken
Yol sen isen, yolcun benim.
Sen ekilsen toprak gibi
Arpa gibi, bugday gibi
Diyor isem var sebebi
Ekin sensen, harman benim.
Sen saz olsan alti telli
Bülbül gibi sirin dilli
Selvi gibi ince belli
Sen saz isen, mizrap benim.
Sen ansizin gitsen dara
Sevda icin düssen kora
Yanip gitsen cira cira
Dar sen isen, urgan benim.
Sen dag olsan basi karli
Yazi güzel, kisi zorlu
Ates yaksan öyle harli
Dag sen isen, duman benim.
Sen cinarsin caglar görmüs
Rüzgarlara gönül vermis
Bu dünyada devran sürmüs
Tarih sensen, yazan benim.
Sen halk olsan yok edilen
Biliyorum, bitmez cilen
Acin coktur, yoktur bilen
Halk sen isen, ölen benim.
Sen olsaydin kara tren
Bizi diyara götüren
Mutlu haberler getiren
Tren sen sensen, diyar benim.
Sen olsaydin yesil yakut
Askta yoktur sinir, hudut
Al elimi sevdigim tut
Yakut sensen, sarraf benim.
Sen günes ol dünyamiza
Ovamiza, yaylamiza
Dogsan birden kalbimize
Günes sensen, isik benim.
Sen bir türkü olsan, dertli
Hem hüzünlü, hem kederli
Olmadin ki hic neseli
Türkü sensen, ozan benim......ozan benim! ! !
