Dil konusu ile ilgili bir iki görüş alırım, faydalanırım diye geldiğim başlıkta bildiğin sirk tiyatrosu ile karşılaştım. Başlıktaki "oç"yi gördükten sonra tanım yapmaya gerek duymuyorum. Zira, hiçbir tanımın başlığa "oç" ibaresi koyan zatın zihniyetini değiştirmeyeceğini düşünüyorum.
Ancak, Cumhuriyeti, içki ve fuhuş yuvası olarak tanımlayanların, bırakın dil üzerine, hayat üzerine bile adam gibi bir argüman koyamayacakları noktasını kaçırmışım. Sanırsınız ki, cumhuriyetten önce içki içilmiyor, fuhuş yapılmıyor, herkes edebi ve adabıyla oturuyor. işret meclislerine, Osmanlı'daki toplum yapısına da değinip, kaynak verebiliriz elbet. ancak çok gerilere gitmeyelim, 1920'li yılların fuhuş ve içkili mekan dökümanını bir verelim. 1920 yılında, sadece istanbul'da kayıtlı olan genelev sayısı 175, bu kayıtlı olan rakam. Yine kayırlı olan fahişe sayısı 2754, kayıtsız olan fahişe sayısının ise 4000-5000 civarında olduğu tahmin ediliyor. Bu fahişerin 875'i müslüman, 694'ü rum, 193'ü ermeni, 176'sı rus, 125'i musevi, 96'sı yunanlı, 22'si avustralyalı, 22'si romanyalı, 15'i italyan, 12'si fransız ve gerisi diğer milletler şeklinde (Atlas Tarih Dergisi, sayı 25, isgal yıllarında istanbul, gazanfer ibar, sayfa 68). Biri fuhuş yuvası mı dedi? Alkol konusunda ise, Halil inalcık'ın has bağçe de ayş u tarabkitabını okumasını öneririm.
