devlete karşı bir koz olarak kullanılan zavallı çocuk ve ailesi. düşman elindeki tüm imkanları seferber ettiği o zamanda elvan ailesi de bu maşalardan birisiydi. devlete zeval gelsin de nereden gelirse gelsin mantığıyla hareket eden kafalar bu çocuğu da kullanmaktan çekinmemişlerdir.
tabi burada anne sonra aile çok önemli bir etken. çocuğunu o yaşta ilk defa olmayan bu tarz eylemlere karıştırırsan, gruplara girmesine izin verirsen böyle veya buna benzer bir sonun olması kaçınılmaz olur. bu tamamen annenin-ailenin hatasıdır. su testisi su yolunda kırılır arkadaşlar. esnaf olay çıkacak diye hayati derecede önemli olan dükkanını, ekmek teknesini açmazken, insanlar sokak olaylarından etkilenmeyelim diye güzergahlarını değiştirirken senin orada ne işin var. belli ki hür beyninle gitmişsin oraya. her şeyin bir bedeli var. he ölüm hali en kötüsü tabi ama katılıyorsan hapsi, yaralanmayı, dayak yemeyi hatta ölümü göze almışsın demektir. onlar "davamız" derler buna. şereftir onlar için. tabi. bir sor bakalım annesine-ailesine ne durumdalar. çocuğuna bakmamanın, onu engellememenin bedeli nasılmış. o ana kadar umurunda bile değildi hatta belkide destek bile oluyordur. allahu alem bunu bilemeyiz tabi zan yapmayalım. ölüm abi ölüm. dahası evlat acısı bu. nerede kaldı davası, nerede kaldı eylemi. ölüm geldi mi her şey biter. her şey unutulur. ne pişmandır ama iş işten geçiyor. akıllanmalı!
demek istediğim burada bir tek amaç var oda ülkenin zeval görmesi, sıkıntı çekmesi, zor durumda kalması, kalkınmasını tamamlayamaması, eski alıştıkları ahmak ve güçsüz ülke konumunda kalması; insanların ayrılması, bütün olmaması. kullanılan şey önemli değil. bugün berkin elvan yarın başka bir insan veya bir madde, bir değer fark etmez onlar için. anasını sattığımın ülkesinde her zaman onlara veriyoruz oyunu. abi açın artık gözlerinizi. adamlar o kadar inandırıcı yapıyorlar ki rollerini orhan gencebay şiir, sezen aksu yazı yazıyor.
bu millet düzelmedikçe daha çok çekeriz biz.
