30 a yaklaşmanın verdiği acıyla yoğrulan sendromdur. Sanki ben 27 ye 1 adım attım, 28 ayağıma gelecekmiş gibi. 29 ve 30 da öyle.
Aslında yaşa takılmak yersiz. Kendimden örnek vermek gerekirse; Amaçsız yaşamak koyuyor adama. Yaşıtların evlenmiş, anlamların kralını katmış hayatına, ya ben? Sadece taksitlerimi ödüyorum. Vizyon yok misyon yok. Yaş geçiyor, çita düşüyor, albeniliğiniz gitgide azalıyor.
Toparlamak gerekirse; evlenmek şart. Hemde en kısa sürede.
