Öncelikle bunlar direkt neden sonuç ilişkisi şeklinde algılanmaması gereken özelliklerdir. Birbiriyle alakalı olup hangisinin hangisine neden olduğu veya hangisinin sonucu olduğu muammadır.
-Espri yapma yetenekleri pek yoktur. Espri yapılınca da zorlama gülerler veya hiç gülmezler.
-Öğüt vermekte üstlerine yoktur. Konuşurken kullandıkları en büyük malzeme size öğüt vermektir. Hele de dini konularda off. (çok dindar olduğum zamanlarda bile). Evet imamlar ve badem bıyık abiler #topnumberboring
-akıcı konuşamazlar. Sus pus olurlar genelde. (bu arada çok geveze olanların da çoğu zaman aynı sıkıcılıkta olduğunu söyleyebilirim.)
-boş konuşanlar. iki lafından birinde aynı şeyden bahsedenler. Karşısındaki kitle futbola duyarsızsa ikide bir takımının o hafta ne yaptığından bahsedenler. Beslenme konusuna ilgisiz biri için şu salata şu kadar kalori, şöyle yapmak zayıflatıyo, şunu yemek çok tehlikeli diye sürekli bıdı edenler.(tamamen karşınızdakini ilgi alanıyla alakalı)
-gülememeleri. Karizmatik bi gülüşe sahip olmamaları. Acıların çocuğunu oynamaları.
-duygusal olmaları
-öğrenciler için diyorum, inek olmaları. (hangisi neden hangisi sonuç acaba?)
-özgüvensiz olmaları. Aşktan yana şanslarının olmaması.
