o işler eskidendi.
apo ile pazarlık yapılmadan, kürt açılımı yapılmadan önce.
askeri birlikten bayrağımız, okul önünden atatürk büstlerimiz inmeden önceydi.
hani, askere gitmeyene, askerliğini yapmayana, daha ziyade vatan borcunu ödemeyene ne iş ne de kız vermezlerdi bu ülkede...
ama devir değişti.
vatan, borçlu olunan, borç ödemek zorunda hissettiğimiz bir kavram olmaktan çıktı.
haliyle de askerlik ve askerlik yapmak da böyle.
allah bağışlarsa benim 13 yaşında bir oğlum var ve ben oğlumu 20 yaşına getirip bu ülke için askerlik yapsın diye ta anasının amına göndereceğim öyle mi?
ne için?
hakkari'de kör kurşuna gelsin diye mi?
yoksa kobani'ye geçen peşmergeyi selamlasın diye mi?
ben oğlumu bursa'dan güneydoğu'ya göndereceğim. oradaki keko da oğlunu bursa'ya, izmir'e, antalya'ya gönderecek öyle mi?
geçin bu işleri.
o kutsal olan vatan sakarya'daydı, dumlupınar'daydı.
sen 4 sene üniversite okumuş adama soğan patates soyduramazsın arkadaş. maymun gözünü açtı artık.
erkeklik patates soyarak, mıntıka temizliği yaparak, ordu evlerinde, subay gazinosunda garsonluk yaparak olmaz. sikerler öyle erkeği...
