hayat yolunda vitesi boşa atip gitmektir bence hiç gelmeyecek birisini beklemek. tamam imamla giden geri dönmez bunu elbette biliyoruz ama bazi vakitler kişiler imamla gitmeden de gidiyor hayatta. bir yerlerde yasiyor haberimiz olmadan ve belki gelir diye ümit bagliyoruz - sacma da olsa- kostantin simonov'un stalingrad cephesinde yazdiği mektup bile yazilmiyor.
sacma da olsa bekliyoruz ama niçin?
sözlerin tutulmadiği ve dünya dönüyor dostlar ben sözümden dönmüşüm cok mu egemenliği ile gecirilen ve hayat düsturu oldugu bir cagdayiz.
sabalak sabalak özlemek bence aptalliktir. cünkü maziyi özleyen kişi - ki her insan özler onu- onun geri gelmeyeceğini bilir.
bir salincaktir bu ulasilmamasi gereken hayaldir.
niye kendimizi gereginden fazla üzeriz?
belki de aci cekmeyi sevdiğimiz ve mazosist oldugumuzdan dolayi.
ammavelakin disarda bilinmezlikler ve esrarla dolu bir dünya var hala.
oturup hiç gelemeyecek ve gelmesi imkan dahilinde en ufak sans yüzdesi bile olan kişi ve kişileri özlemek için bol bol vaktin olacağin ihtiyarliğin var daha...
sözün özü hayatı ıskalama luksun yok senin arkadas....
