- alo!
- imla!
- x!
- sadece sesini duymak istedim.
- biliyorum.
- nasilsin?
- iyiyim sanirim. Isten ayrildim, sehir degistiriyorum, bahsettigimiz kitaplari bitirdim. Sahi sen n'aptin? Bitti mi?
- bitirdim tabii seni aradigima gore. (Her zamanki gulusuyle)
- guzel. Puzzle ile hic ugrasmadim cunku en son beraber yaptigimizi yollamissin bana ki bilirsin hatira canlandirmak yok bu diyalogda.
- biliyorum.
- peki sen nasilsin?
- evlenmek uzereyim.
- ruh halini sordum, durumunu biliyorum zaten.
- iyi demek de haksizlik kotu demek de.
- kime?
- sana, kendime, ona, digerine,...
- tam 4 sene oldu ve sen son noktadasin. Tekrar sesimi duymak istediginde parmaginda halkan olacak.
- farkindayim.
- yeterince duyduk sanirim birbirimizi.
- dikkat et kendine ve asla ihmal etme.
- sen de.
- gorusecegiz.
- gorusecegiz.
(Bu diyalogun 6 yildir hafizamda bu kadar canli kalmasina uzuleyim mi sevineyim mi bilemedim.)
