çocukluk eğer rahat geçiyorsa, birey fazla yokluk çekmediyse, zor koşullarda yaşamadıysa hayat o yaşlarda fazla basit gelir genelde. hayat basit geldiği için kurduğu hayaller daha kolay ulaşılabilecekmiş gibi olur. fakat birkaç sene geçip ergenliği atlatıp biraz büyüyünce birey hayatın çocukluktaki kadar basit olmadığını görür. (eğer bolluk içinde yaşamıyor, okuluna babasının özel şöförü bırakmıyor, yağmurlu havada elinde şemsiyesiyle otobüs bekliyorsa) biraz büyüyüp hayatı yavaş yavaş da olsa yaşamaya başlayınca anlar insan çocuklukta kurduğu hayallere ulaşamayacağını. hayaller önce astronotluktan pilotluğa iner, o da olmayınca otobüs şöförlüğüne razı olunur. aslında insan hayallerinden vazgeçmemeli, uzak da olsa onun peşinden koşmalıdır.
