insanı tripten tribe sokan düşüncedir.sevdiceğinin beline kondurduğu bir öpücük bir saniyedir ama o bir saniye için hayat verilir,bunlar birikir birikir ve birikir...geri dönüp baktığında o masanın başında çalıştıktan sonra,aştığın sınavlarla karşı karşıya gelinir,her muhteşem saniyenin içinde bir kendine,bir evrene koşuş vardır.yine fütursuzca geçirdiğin saniyelerden sonra tekrar arkana dönüp baktığında,gözlerin derinleşmiş,çizgilerin belirginleşmiştir.ama artık bitti diye üzülmemeyi yaşanmış olduğu için sevinmeyi görebiliyorsan eğer,yaşanmamış olanlara da pişmanlık olarak bakıyorsan...
