kuzum yine bir gün mektepten gelmişiz. -biz derken ben ve memişlerim üç kafadar-
lakin nasıl yorgunuz anlatamam size. baş ucumda duran kürk mantolu madonna kitabının sahifelerine bakıyorum yalnız yok...
dinlenmeme onlar da yetersiz kalacak. oysaki memişlerimin en sevdiği kitaptır. onlara her vakit fırsat buldukça okurum. ancak bugün o vakitlerden biri değildi. canları başka bir şey dinlemek istiyordu. sonradan vaziyeti anladım.
moonlight sonata... diyorlarmış. hemen aradım sözlüğümüzün pek münevver ve haşin* beyi moonlight sonata'yı.
memişlerimin bir dediğini ikiletmez. hemen geldi. kendisi ile bir bere dükkanında tanışmıştık. lakin o ayrı bir hadise. onu başka vakit anlatacağım andım olsun.
başladı o kadife sesiyle memişlerime konuşmaya. memişlerim de moonlight beyciğimin sesinin ahengine uygun bir ritimle zıplıyordu.
lakin baktım moonlight beyciğim titremeye dudaklarını yalamaya heyecanlanmaya başladı. hayırdır dedim kuzum nen var?
titremeye kekelemeye başlamıştı. ben ve memişlerim sinirlendik kızıştık tabii. kovdum onu yalımızdan.
zaten anladım ki memişlerim bethoven beyin moonlight sonata'sını dinlemek istiyormuş neyse bu da böyle bir yanlış anlaşılmadır.
